Жеке меншік жері бар адам міндетті түрде өз жеріне жауапкершілікпен қарап, оны қолданады және жері арқылы табыс табады. Алайда, жерді жалға алып, ол үшін мардымсыз ақша төлеген Қазақстан азаматтары ( орташа есеппен 200 тг/га) , жерге қамқорлық тұрғысынан қарамайды.
Ауыл шаруашылығына инвентаризация жүргізу нәтижесінде 2012-2014 ж.ж.) 7,4 млн.га  аумағында 19,2 мың қолданылмаған жер

М.Манекеев,
«Ауыл жаңалығы».

20 наурыз күні өткен Қазақстан Республикасы Парламенті Мәжілісі және барлық деңгейдегі мәслихат депутаттарының сайлауында белсенділік танытқан «Нұр Отан» партиясының мүшелері, Елбасы, партия Төрағасы Нұрсұлтан Назарбаевтың Алғыс хатымен марапатталды.

Саяси науқан кезінде тынымсыз еңбек еткен азаматтарды аудан әкімі М.Шүкеев құттықтады.
–Бәріңізге белгілі, биылғы жыл өте ауқымды, маңызды шараларға толы болды. Соның арасында наурыз айында өткен

ЕЛІМІЗ ТӘУЕЛСІЗДІК АЛЫСЫМЕН ХАЛҚЫМЫЗ   АНА ТІЛІМІЗ, ДІНІМІЗ, САЛТ-ДӘСТҮРЛЕРІМІЗБЕН ҚАУЫШТЫ. ЖЫЛ САЙЫН АЛЛАҒА ҚҰЛШЫЛЫҚ ЖАСАЙТЫН   ИМАНДЫЛЫҚ ОРДАЛАРЫ КӨБЕЙІП КЕЛЕДІ. «ПАЙҒАМБАРЫМЫЗ (С.Ғ.С): «КІМДЕ-КІМ АЛЛАНЫҢ ДИДАРЫН ҚАЛАП, МЕШІТ ТҰРҒЫЗҒАН БОЛСА, АЛЛА ТАҒАЛА ЖӘННАТТА ОҒАН СОНДАЙ ҮЙ ТҰРҒЫЗАДЫ», - ДЕГЕН ЕКЕН БІР ХАДИСІНДЕ.

Өткен аптаның сенбісі күні Дихан ауылдық округінде  жаңа  мешіт есігін айқара ашты.  Кәсіпкер Бағдаш Қазбекұлы мен осы ауылдың перзенті Нұрсия Баймұратқызының мұрындық болуымен салынған мешіттің

Ұлы Отан соғысына  Қазақстан да үлкен үлес қосты. Қасиетті де қастерлі Отан үшін жан беріп, жанын пида еткен боздақтарды жыл сайын еске алып, олардың рухына тағзым ету-біздің, кейінгі ұрпақтың ең басты парызы. Халқымыздың басына түскен 30-шы жылдардағы зұлматтан кейінгі қазақтың басына түскен екінші бір қырғын

Т.Папиев,
ветеран труда.

В эти дни всё меньше остаётся среди нас ветеранов Великой Отечественной войны. Сейчас в  районе насчитывается всего 8 человек. Среди них житель села Бурыл Иван Григорьевич Дужинский.
Он родился 11 февраля 1921 года в селе Овчинец на Орловщине в простой крестьянской семье, в которой было пятеро детей. Так как Иван Григорьевич  был самым старшим, ему приходилось с детства помогать родителям в уборке сена, картофеля, пасти скот – коров, овец.
После окончания 7 классов он поступил в железнодорожное училище. Затем работал слесарем в депо. В 1940 году его призвали в ряды Советской Армии. Служить ему довелось в Западной Украине, в городе Коваль, в 23 отделении зенитно-артиллерийского