Ә. Садуақасов,
Үлгілі ауылдық округі ардагерлер бастауыш ұйымының төрағасы.

Адамзат тарихын таусылмас соғыстардың тізбегі десе де болады.  Солардың ауқымы, қамтылған елдері мен құрбандары, орны толмас зардаптары жағынан ең зоры  - 1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысы. Оның алдында және одан кейін КСРО Финландиямен, Шығыста Жапониямен шайқасты. Соғысқа Қазақстаннан деректерге сүйенсек  1,5 миллион адам қатысып, жартысынан астамы майдан  даласында мерт болды.
Еліміздің батыс аймақтарында 1710 қала, 70 мың  ауыл мен деревнялар жермен-жексен болып, зауыттар мен фабрикалар қирады. Фашистік Германия барлық соғыс техникасын КСРО мемлекетін жаулап алуға

Өлмейді ісі мәңгілік,
Өшпейді абзал асыл есімдер.
Ұрпаққа жетіп мәңгілік,
Кетпейді естен асыл ер, - деп қазақ ақыны Жұбан Молдағалиев жырлағандай ерлік елге мұра, ұрпаққа үлгі.  Шындығында да елім деп еңіреп етігімен қан кешіп, туған жерін қорғаған ерлердің есімі еш уақытта елеусіз қалмайтыны ақиқат. Солардың бірі Көшеков Құдайберген.
Қызылорда облысының Арал өңірінде 1920 жылы дүниеге келген Қ.Көшеков жастайынан оқуға ынтық болып, он жетіге жетер жетпестен педагогикалық жұмысшы факультетіне қабылданып, оны үздік бітіріп шығады. Содан ауыл мектептерінің бірінде физика мен математикадан дәріс беріп жүрген кезде, сұрапыл соғыс басталып, жиырмадан жаңа асқан бозбала көппен бірге майданға аттанады. Онда Украина майданының құрамындағы

Т.Папиев,
еңбек ардагері.

Сонау ХІХ ғасырдың 30 жылдары халқымыздың көшпеліліктен тұрақтап, ауыл болып шоғырланып, орналасып жатқан тұсы еді. Аманғазы әке-шешесінің тұңғышы болғандықтан еңбекке өте ерте кірісіп, олардың қолқанаты бола білді. Тұрмыс тауқыметі оның балалық шақтың балын татып, таң атқаннан кеш қарайғанға шейін асыр салып ойнауына мүмкіндік бермеді. Базарбайұлы Аманғазы әкесіне қол ұшын созып, қалайда қарнымыз аш болмаса екен деген ниетпен шешесімен бірге жүріп шөп шашты, масақ терді. Тегістік ауылының батыс жағында Ақкөше деген шағын ауылда тұратын Аманғазы есейе келе, қолына күрек, кетпен алып, арық қазды, тоған тартып ауылға су әкелуге тікелей басшылық жасады. Жоғарыда айтылған Ақкөше ауылы екіге бөлініп, бір бөлігі Тегістік

К. Зәуірбекова,
Сарыкемер ауылы.

Неменеңе жетістің бала батыр,
Қариялар азайып бара жатыр.
Бірі мініп келместің кемесіне,
Бірі күтіп, әнеки, жағада тұр,-деп Мұқағали ақын жырлағандай,  Ұлы Отан  соғысы жылдарында елі мен жерін, ұрпағының болашағын қорғаған, Отанға бейбіт өмірді тарту еткен, қан майданда от кешкен ержүрек жауынгерлер - бүгінгі ақ сақалды ардагерлердің  бірі арамызда жүрсе, енді бірі келместің кемесіне мініп кеткен. Солардың бірі асыл әкеміз - Әбек Мақышұлы.

Әбек Мақышұлы 1913 жылы Жамбыл облысы, Байзақ (бұрынғы Свердлов)  ауданы, Көкбастау ауылында дүниеге келген. Әке-шешеден ерте айырылған әкемізді

Г. Әбдіқұлова,
“Ауыл жаңалығы”.

«Бiздiң елiмiздiң, жерiмiздiң көркiн арттыру үшiн орман егуiмiз керек. Жерiмiз көп, даламыз кең болғанымен, дүниедегi жалпы ауқымына шаққанда орманы ең аз ел - бiзбiз. Басқа мемлекеттерде бiр ағашты кессе, екi ағаш отырғызады. Қазiр заң бойынша бiз оны қабылдадық. Елге орманды көп егетiн болсақ, халықтың денсаулығына, ауаның тазалығына, тек өз елiмiздiң ғана емес,